rośliny leczniczeJako roślina lecznicza aminek większy znany był od XIII w. Arabom, którzy stosowali go do leczenia odbarwień skóry (vitiligo). Owoce zawierają izopimpinelinę, marmezynę, ksantotoksynę i bergapten, należące do furanokumaryn i sprzyjające szybszemu zabarwieniu się skóry. Z surowca aminka większego wyprodukowano preparaty Ammifurin i Meladinin do leczenia odbarwień skóry (vitiligo) i łysienia plackowatego.

Aminek egipski Owoce zawierają pochodne furanochromonu: kelinę (0,5—2,0%), nnaginę, ammol i in. Główna substancja czynna — kelina — rozszerza naczynia wieńcowe, obniża napięcie mięśni gładkich (oskrzeli, jelit i in.); pozyskuje się ją z owoców dojrzałych i niedojrzałych. W medycynie  kelina stosowana jest w postaci tabletek przy niewydolności układu wieńcowego, astmie oskrzelowej, kokluszu, a także przy stanach spastycznych przewodu pokarmowego i moczowodów. Kelina daje długotrwały efekt i odznacza się umiarkowanym działaniem uspokajającym.