Owoce berberysu zawierają do 5% cukrów, 6,5% kwasów organicznych (Klownie jabłkowego), witaminę C (150 mg%), witaminę E, karoten i pektyny; nasiona — 15% tłuszczu.
W starożytności drewno berberysu było powszechnie stosowane w stolarstwie i tokarstwie. Z soku owoców otrzymuje się czerwony atrament, z młodych liści sporządza sałaty, z całych owoców zaś — potrawy dietetyczne, soki, wody owocowe, syropy, kwas, wina, likiery, nalewki, konfitury i dżem. Przemysł cukierniczy używa jagód berberysu zamiast cytryny i octu. Czeskie wino berberysowe zaleca się przy zaparciach, bólach głowy i dyfterycie.
Jako roślinę leczniczą stosowali berberys już mieszkańcy starożytnego Babilonu i Indii. W wiekach średnich wykryto dodatnie działanie berberysu przy żółtaczce i malarii. Owoce doskonale gaszą pragnienie i pobudzają apetyt; w lecznictwie ludowym stosowane są jako środek żółcio- i moczopędny. Sok działa lekko przeczyszczające.
Suche liście, korzenie i kora, zawierające liczne alkaloidy — m.in. berberynę i chelidotoksynę — stosowane są w medycynie i homeopatii w przypadkach żółtaczki, jako środek obniżający temperaturę, uspokajający i antyseptyczny oraz do płukania jamy ustnej przy zapaleniu dziąseł. Nalewki, odwaru i naparu z liści, kory i korzeni używa się przy krwotokach macicznych, kamicy żółciowej i moczowej, schorzeniach wątroby, przewodów moczowych, reumatyzmie oraz zaburzeniach w trawieniu.
Preparaty zawierające siarczan berberyny stosowane są jako środek żółciopędny przy zapaleniach wątroby i pęcherzyka żółciowego, przewlekłym zapaleniu wątroby, zapaleniach wątrobowo-pęcherzykowych i kamicy żółciowej. Chlorowodorkiem berberyny leczy się owrzodzenia towarzyszące chorobom wywołanym przez pierwotniaki.
Berberys amurski Nalewkę na liściach stosuje się przy podciśnieniu tętniczym u matek w okresie popołogowym; tamuje ona krwawienie, przyspiesza rytm i zwiększa amplitudę skurczów serca, obniża ciśnienie krwi. Analogicznie działają preparaty z korzeni.
